معنی جرقه اتش

شرر

آذر

ریزۀ آتش که از زغال یا هیزم که در حال سوختن است جدا شود و به هوا بجهد، شراره، اخگر،
[مجاز] فکری که به‌ناگهان به ذهن خطور کند،

درخش

اخگر، بارقه، برق، شراره، شرار، شرر، شعله

بریق، رقاقه، شراره

ضوء، نار

بریق، شراره

ریزه آتش که از زغال یا هیزم که در حال سوختن است جدا شود و بهوا جهد

Flocke [noun]

Anfeuern, Feuer (n), Feuern, Anstecken, Beleuchten, Erhellen, Leicht, Licht (n), Schein (m)

اتش. [اَ ت َ] (اِخ) جدّ محمد وطی پسران حسن صغانی انباری که از محدثان بوده اند.

اتش بیک. [] (اِخ) محلی در مغرب میانه ٔ آذربایجان.

ریزه آتش که از زغال یا هیزم در حالِ سوختن به هوا بجهد، برق آنی و کوچک که از اتصال ناگهانی دو سیم برق بوجود می آید. [خوانش: (جِ رَ قِّ) (اِ.)]

scintilla

1009